Aktualności

Jak zacząć triathlon ? jakie obciążenia stosować i gdzie szukać ewentualnych szans na starcie triathlonowej przygody ?

by Aleksy Otłowski on 18 sierpnia 2020 No comments

    Triathlon jest dyscypliną wielobojową, niewielu zawodników zaczynających przygodę z tym sportem
pochodzi prosto z przygotowania triathlonowego. Nawet zawodnicy profesjonalni często nie
pochodzą z klas sportowych o profilu triathlonowym. Dla wielu podstawą jest szkolenie obejmujące
tylko jedną konkurencję: pływanie, rower albo bieg. Z drugiej strony jest cała masa ludzi trenujących
triathlon rekreacyjnie. Oni również, w większości przypadków, nie zaczynają przygody ze sportem od
uprawiania triathlonu. W przypadku sportowców-amatorów dużą grupą „wsparcia” są biegacze.
W pierwszym etapie szkolenia każdej konkurencji, należy dążyć do kontroli nad ciałem: najpierw nad
wyobraźnią psychoruchową, a następnie zmierzać do rozwoju neuromotorycznego. Każdy nawyk
ruchowy kształtowany jest najpierw przy udziale świadomości zawodnika, a następnie przechodzi do
całkowitej automatyzacji.

    Co dzieje się z zawodnikiem podczas treningu, dlaczego trenując kolejne godziny, zaczyna on w pełni
kontrolować swoje ciało?

    Trening w intencji adaptacji do wysiłku jest po prostu rozwojem układu nerwowego. Cały
układ nerwowy wygląda jak drzewo oraz jego gałęzie i gałązki, które rosną wraz upływem czasu.
Podczas każdego treningu, nawet spokojnego biegu, te gałązki rozwijają się, tworząc drogi nerwowe.
Im bardziej rozwinięte są drogi nerwowe tym zawodnik bardziej kontroluje każdy swój ruch.
Świadomość tego procesu jest bardzo ważna w szkoleniu sportowym, w szczególności na początku
kariery sportowej.

    W momencie kiedy zawodnik jest w trakcie rozwoju neuromotorycznego nie ma sensu
kształtować specjalnych zdolności treningowych. Ponieważ, po pierwsze uczy się niewłaściwych
nawyków, po drugie brak kontroli nad swoim ciałem przy wysokich przeciążeniach może prowadzić
do urazów i w dalszej części do wyłączenia z procesu treningowego.

    Kiedy zatem zacząć kształtować zdolności treningowe związane z wytrzymałością tlenową-
pojemnością i mocą oraz z wytrzymałością beztlenową- pojemnością i mocą beztlenową oraz szybkością?

    Kształtowanie tego typu zdolności jest kolejnym etapem szkolenia sportowego. Powyższa
metoda jest przede wszystkim bezpieczna i pozwala na właściwe kształtowanie zdolności zawodnika
oraz zachowuje jego potencjał na długi czas. Rozważną opcją będzie, kształtowanie zdolności
treningowych jedynie w tym sporcie, w którym jesteśmy w stanie w pełni kontrolować swoje ciało.
innymi słowy w konkurencji, w której zawodnik czuje się najlepiej i jest po prostu najlepszy. Często
jest to sport podstawowy, z którego pochodzi triathlonista lub w przypadku amatorów konkurencja,
od której rozpoczynał treningi. To właśnie w tej jednej konkurencji można pracować nad
zdolnościami treningowymi. Natomiast pozostałe konkurencje powinny być kształtowane tylko i
wyłącznie w intencji kontrolowania ruchów i znajomości techniki, tak aby w dalszej części procesu
treningowego zawodnik mógł w pełni wykorzystywać potencjał ruchowy podczas rozwijania innych
zdolności treningowych.

    W przypadku jednych konkurencji okres adaptacji ruchowej jest znacznie bardziej wydłużony
niż w przypadku innych. Najbardziej czasochłonną konkurencją i często najtrudniejszą do trenowania
jest pływanie. Być może dlatego, że nie jest to naturalna umiejętność człowieka, jak np. bieganie.
Zatem najbliższe człowiekowi powinno być bieganie, jednakże bieg również wymaga dość długiej
adaptacji ze względu na wysokie przeciążenia oraz siły, które działają na aparat ruchowy sportowca
podczas odbicia i lądowania. Adaptacja do biegu nie tylko polega na rozwoju dróg nerwowych, ale też
wzmocnieniu stawów, tak aby w miarę upływu czasu były wzmocnione i odporne na kontuzje. Poza
tym sprawne wykorzystanie sił wymaga właściwej koordynacji oraz kontroli. Z dyscyplin
triathlonowych najszybciej rozwija się neuromotorykę na rowerze, gdyż pozycja jest najbardziej
zbliżona do fizjologicznej pozycji ciała, a ruchy kończyn dolnych w zupełności odpowiadają
fizjologicznym zakresom ruchów łańcucha biomechanicznego.

    Tutaj pojawia się paradoks, gdyż naturalną kolejnością byłoby skupienie uwagi trenującego
na sporcie, w którym progres jest najszybszy, jednakże każdy trener oraz fizjolog sportowy, wskaże
inną taktykę. Mianowicie w pierwszym rzucie, należy skupić się na poprawieniu tych najsłabszych
dyscyplin, ponieważ poprawienie ich zajmuje najwięcej czasu. Wedle wskazówek sugerowana
kolejność wyglądałaby następująco: na początku pływanie, później bieg i na końcu rower. Jeżeli tak
jak wspomniałem wyżej triathlonista pochodzi z jakiegoś z trzech ww. sportów, sprawa wydaje się
łatwiejsza, ponieważ wybiera on daną dyscyplinę do robienia tzw. jednostek jakościowych, a w
pozostałych skupia się na spokojnych aktywnościach, w tym na technice, aby jak najbardziej
opanować ruch. W efekcie w dalszym etapie szkolenia nie będzie dodatkowych przy-ruchów, braku
koordynacji i braków w wykonaniu technicznym. Mądre trenowanie to takie, które wykorzystuje
potencjał powoli pozwala cieszyć się sportem, nie doprowadza do efektu przetrenowania oraz
wykorzystuje szanse dane przez naturę, fizjologię i rozwój.

Aleksy OtłowskiJak zacząć triathlon ? jakie obciążenia stosować i gdzie szukać ewentualnych szans na starcie triathlonowej przygody ?